Maarten Verhaak
(1953) woont en werkt in
Amsterdam.
Op bijna al zijn schilderijen staan
auto's.
Sommige schilderijen
kunnen het directe uitzicht zijn op
de kade waar Maarten
Verhaak woont. Toch zijn auto's
niet het onderwerp.
Het gaat ook niet om een voorliefde
voor auto's. Het onderwerp
is het beeld van de werkelijk-
heid zelf,
waar auto's onvermijdelijk bijhoren, zegt
de
schilder. Betekent het dat
de fotorealistische weergave een
algemene en objectieve manier
van kijken is? Hebben wij
de werkelijkheid leren zien door
de wijze waarop de foto-
camera of filmcamera die registreert?
Er zijn tal van ande-
re manieren om de realiteit weer
te geven. Juist (schilder-)
kunst toont dat aan. Maarten
Verhaak kiest niet voor het
uitdrukken van gevoelens of
het verbeelden van een idee;
algemeen gezegd representeren
zijn schilderijen de werke-
lijkheid. Maarten Verhaak
legt zich toe op het naschilde-
ren van door hemzelf gemaakte
foto's van met name par-
keerplaatsen, zonder schilderkunstig
dogma. In 1994 en in
1996 presenteerde de schilder zijn
werk onder de titel 'Free
Style' I en II.
De term komt uit de rapmuziek en
wordt
ook wel gebruikt
voor een manier van skieën buiten de
vaste disciplines om : zonder
stijl. Het schilderkunstig spe-
cialisme zit bij Verhaak vooral
in de perfectie waarmee hij
eenheid van vorm en
kleur bepaalt. Alle vormen binnen
het beeld worden exact weergegeven.
Iedere kleur wordt
op het palet aangemaakt en
direct in één laag op de juiste
plaats aangebracht. Achteraf worden
de kleuren niet gecor-
rigeerd. De schilderijen worden
niet op straat maar in het
atelier gemaakt. De
toets-steen is de fotografische weerga-
ve op dia of papier: de foto
waarvan in het algemeen ieder-
een tot nu toe
gelooft dat die een situatie geheel waar-
heidsgetrouw weergeeft. Verhaak
waakt ervoor dat hij tij-
dens het schilderen geen extra (subjectieve)
betekenis geeft
aan zijn onderwerp.
De schilderijen geven er immer de
schijn van dat het gaat over zomaar
een auto waarmee niets
verontrustends of betekenisvol
aan de hand is. Tijdens het
schilderen voegt Maarten Verhaak
niets aan het beeld toe,
hij laat eerder dingen weg. Wat
hij weglaat weten we niet;
we realiseren ons dat een schijnbaar
banaal onderwerwerp
subliem is weergegeven.
Al bij het fotograferen van zijn
onderwerpen bij gemiddeld
daglicht selecteert Maarten
Verhaak nauwkeurig de visuele
informatie. Een zo neutraal
mogelijk standpunt
ten opzichte van het onderwerp
is
gekozen op de
helderste weergave van auto's en achter-
grond. Hij waakt
ervoor dat alles binnen het kader even
belangrijk wordt. Maarten
Verhaak kiest bij het fotografe-
ren van de auto een hoek waarin
hij zelf niet weerspiegeld
wordt in het glanzende
chroom en de lak; de schilder is
anoniem als de camera zelf.
Zijn werk is dat van de con-
servator ; objectief
documenteert hij de waarneming in
onze tijd en corrigeert
beelden uit ons geheugen. Het foto-
realisme als vergrotende trap
van realisme: het hyperrealis-
me als overtreffende trap.
Alexander Vos