Maarten   Verhaak    (1953)   woont   en   werkt   in  
      Amsterdam.      Op  bijna  al  zijn  schilderijen  staan  auto's.  
      Sommige  schilderijen  kunnen   het  directe  uitzicht  zijn op  
      de  kade waar  Maarten Verhaak  woont.   Toch  zijn  auto's  
      niet het onderwerp.    Het gaat ook  niet  om  een voorliefde  
      voor  auto's.  Het onderwerp is het beeld  van de  werkelijk-  
      heid   zelf,   waar  auto's  onvermijdelijk   bijhoren,  zegt  de  
      schilder. Betekent  het dat de fotorealistische weergave een  
      algemene en objectieve  manier van kijken is?   Hebben wij  
      de werkelijkheid leren zien door de  wijze  waarop de  foto-  
      camera of filmcamera die registreert?   Er zijn tal van  ande-  
      re manieren om de realiteit weer te geven.  Juist  (schilder-)  
      kunst toont dat aan.  Maarten Verhaak  kiest  niet  voor  het  
      uitdrukken van  gevoelens of  het verbeelden  van een  idee;  
      algemeen gezegd  representeren zijn schilderijen  de werke-  
      lijkheid.  Maarten Verhaak  legt  zich  toe  op  het naschilde-  
      ren  van door hemzelf gemaakte  foto's  van met name  par-  
      keerplaatsen, zonder schilderkunstig dogma. In 1994  en in  
      1996 presenteerde de schilder zijn werk onder de titel 'Free  
      Style'  I en II.    De  term  komt  uit  de  rapmuziek  en  wordt  
      ook  wel  gebruikt  voor  een  manier  van  skieën  buiten de  
      vaste disciplines om :  zonder stijl.  Het schilderkunstig  spe-  
      cialisme zit bij Verhaak vooral  in de perfectie waarmee  hij  
      eenheid  van  vorm en kleur  bepaalt.    Alle  vormen  binnen  
      het beeld worden exact weergegeven.   Iedere  kleur  wordt  
      op  het palet aangemaakt en direct in één laag  op de juiste  
      plaats aangebracht. Achteraf worden de kleuren  niet gecor-  
      rigeerd.  De schilderijen worden  niet op straat  maar  in het  
      atelier gemaakt.  De  toets-steen is de fotografische weerga-  
      ve op dia of papier:  de foto waarvan in het algemeen  ieder-
      een  tot  nu  toe  gelooft  dat  die  een  situatie geheel  waar-  
      heidsgetrouw weergeeft.  Verhaak  waakt  ervoor  dat hij  tij-  
      dens het schilderen geen extra (subjectieve) betekenis geeft  
      aan   zijn  onderwerp.   De  schilderijen  geven er  immer  de  
      schijn van dat het gaat over zomaar een auto waarmee niets  
      verontrustends  of  betekenisvol aan de hand is. Tijdens het  
      schilderen voegt  Maarten Verhaak  niets aan het beeld toe,  
      hij laat eerder dingen weg. Wat  hij  weglaat  weten we niet;  
      we realiseren ons dat een schijnbaar banaal onderwerwerp  
      subliem  is  weergegeven.  Al  bij het  fotograferen  van zijn  
      onderwerpen  bij  gemiddeld  daglicht  selecteert   Maarten  
      Verhaak  nauwkeurig de visuele informatie. Een zo neutraal  
      mogelijk  standpunt    ten  opzichte  van  het   onderwerp   is  
      gekozen  op  de  helderste  weergave van  auto's  en achter-  
      grond.  Hij  waakt  ervoor  dat  alles  binnen  het  kader even  
      belangrijk  wordt.  Maarten Verhaak  kiest  bij  het fotografe-  
      ren van de auto een hoek  waarin  hij  zelf niet weerspiegeld  
      wordt  in  het  glanzende  chroom  en  de  lak;  de schilder is  
      anoniem als de camera  zelf.    Zijn  werk  is  dat van de con-  
      servator ;   objectief  documenteert  hij   de  waarneming   in  
      onze  tijd  en  corrigeert beelden uit ons geheugen.  Het foto-  
      realisme als vergrotende  trap van  realisme: het hyperrealis-  
      me als overtreffende trap.

                                                                            Alexander Vos